بررسی ارتباط اختلالات اسکلتی عضلانی با عوامل ارگونومیکی در پرستاران

سابقه و هدف: اگرچه اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از مشکلات اساسی، پر هزینه و جدی در پرستاران به عنوان یک گروه پرخطر شغلی شناخته شده است اما متاسفانه مطالعات اندکی به خصوص در ایران جهت شناخت علل آن انجام گرفته است. لذا این پژوهش به منظور بررسی شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی و عوامل ارگونومیکی مرتبط با آن در کادر پرستاری انجام شده است.   مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی 400 نمونه به روش سرشماری از پرستاران بیمارستان های شهر آمل مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات و مشخص شدن شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسش نامه تغییر یافته نوردیک و مطالعه ییپ استفاده شد.   یافته ها: از میان واحدهای پژوهش مشخص شد 81% طی یک سال گذشته حداقل یک بار کمردرد، 5/29% مچ درد، 50% گردن درد، 5/35% شانه درد و 5/63% زانو درد را تجربه کرده اند. زن بودن شانس گردن درد و کمردرد را به ترتیب 122% و 203% افزایش می دهد. از میان عوامل ارگونومیکی مورد بررسی خم شدن لب تخت بیمار جهت انجام رویه های پرستاری شانس مچ درد را بیش تر می کند. هم چنین جابه جا کردن وسایل بخش و بالا بردن دست ها بالاتر از سطح شانه نیز شانس ابتلا به گردن درد را بیش تر می کند. از طرفی دیگر جابه جا کردن وسایل بخش شانس ابتلا به شانه درد را افزایش می دهد. در نهایت خم شدن جهت بلند کردن اشیاء از کف اتاق شانس کمردرد را بیش تر می کند.   نتیجه گیری: اختلالات عضلانی اسکلتی یکی از جدی ترین مشکلات حرفه پرستاری است که با عوامل متعددی نظیر خم شدن، انتقال بیماران، جابه جا کردن وسایل بخش، کمک به بیماران جهت حمام دادن، بلند کردن بار و وسایل بخش همراه است. بنابراین تعدیل و اصلاح عوامل ایجادکننده و آموزش پرستاران جهت استفاده از وسایل کمک حرکتی در بخش ها به منظور کاهش عوارض ناشی از آن می تواند موثر باشد.